Εκλογές χωρίς μυαλό

Και να που ο Κώστας Καραμανλής, με "υπευθυνότητα και εθνική συνείδηση", προκηρύσσει για μια ακόμη φορά εκλογές χωρίς κανένα προφανή λόγο. Το 2007 ήταν η κατάρτιση προϋπολογισμού(ήτοι οι δημοσκοπήσεις, τον έδειχναν ακόμη νικητή, άρα μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παραμείνει γαντζωμένος σαν γύπας στην εξουσία) και σήμερα είναι το εθνικό συμφέρον και η άδικη πίεση της αντιπολίτευσης για εκλογές που θα έσυραν την χώρα σε μακροχρόνια προεκλογική περίοδο(ήτοι οι δημοσκοπήσεις δεν λένε να τον ανεβάσουν, οπότε αν είναι να χάσει, ας μη του κολλήσει και η ρετσινιά του χειρότερου σκορ όλων των εποχών - αν και τίποτα δεν αποκλείει αυτή την προοπτική ακόμη - για την δεξιά, συντηρητική παράταξη) οι λόγοι ενός σοβαρού και υπεύθυνου πολιτικού. Και αναρωτιέμαι αν εγώ παρανοώ ή τελικά ο μπάρμπας του Κωστάκη έχει δίκιο - Φρενοκομείον η Ελλάς. Με πρώτο και καλύτερο τον εκλεκτό της οικογενείας ανιψιό.

Η μήπως ο γιος και εγγονός είναι πιο εχέφρων. Διερωτώμαι πόσο αξιόπιστος είναι ένας άνθρωπος που αν δεν γινόταν πρωθυπουργός δεν προτίθετο να αφήσει την προεδρική καρέκλα; Πόσο σταθερός και προοδευτικός είναι ο κ. Παπανδρέου που το 2004 προσκαλούσε τον κ. Μάνο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του, μιας και η στροφή στο βουνό του φαινόταν δεξιόστροφη εκείνη την δεδομένη στιγμή; Πόσο πατριώτης είναι ο κ. ΝΑΙ στην λύση Ανάν στο Κυπριακό;
Και καταλήγω στον πιο τρελό και επικίνδυνο. Σε εμάς τους ίδιους. Εξακολουθούμε επί 35 χρόνια μετά την μεταπολίτευση, να δίνουμε μοναρχικά χαρακτηριστικά στην εξουσία. Καθεστώτα διαδοχής δύο κομμάτων, δύο και μισής οικογένειας και μιας και μοναδικής πολιτικής. Ίσως εδώ να αδικώ την πρώιμη περίοδο της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η οποία ενέπνευσε τον κόσμο και έκανε το κόμμα, μεγάλο κόμμα του δικομματισμού. Παρόλα αυτά, αν η 4η Οκτωβρίου δώσει 7 εκατομμύρια γαλάζιους και πράσινους ψήφους, τότε ειλικρινά ο μεγάλος υποκριτής θα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Που θα γκρινιάζει την επομένη, που θα διαμαρτύρεται, που ποτέ δεν θα πληρώνεται όσο θα 'πρεπε και ούτω καθεξής. Και στην ερώτηση "Και ποιον να ψηφίσω?" απαντώ απλώς...."Μην ψάχνετε για κορόιδα. Αν η δημοκρατία ήταν εύκολη, απλή και προέκυπτε αγόγγυστα δεν θα χρειαζόταν τόσο αίμα για να εδραιωθεί. Άρα μην ζητάτε από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Σε αντίθετη περίπτωση, απλά κοιταχτείτε στον καθρέφτη και αντικρύστε την σαπίλα και την υποκρισία που εντοπίζετε στους πολιτικούς."
Η μαγεία της δημοκρατίας είναι ακριβώς αυτή: καθρεφτίζουν οι ηγεσίες, τους λαούς τους. Εμείς είμαστε σε αδιέξοδο, εμείς δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, εμείς προκαλούμε μικρά και μεγάλα Βατοπέδια στη ζωή μας. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα διαμαρτυρηθούμε, ας φροντίσουμε να το κάνουμε με καθαρή τη συνείδηση. Γιατί το σάλιο της διαμαρτυρίας μπορεί να λερώσει το δικό μας πρόσωπο.