Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Να και ο Απρίλης, ο Απρίλης Συννεφούλα μου.



Τι να σημειώσει κανείς και τι να σχολιάσει από αυτά που γίνονται; Θέλω απλά να καταθέσω μια βαθειά, απύθμενη απογοήτευση για την εξέλιξη που παίρνει η Ελλάδα. Πριν από μερικά χρόνια και ενώ βρισκόμουν στην Γαλλία διαλαλούσα περιχαρής την διαφορά της Ελλάδας με την Γαλλία και κατ'επέκταση με την Ευρώπη. Μπορεί να είμαστε ανοργάνωτοι, φτωχότεροι, πιο θορυβώδεις, πιο απαίδευτοι (δεν το πιστεύω) αλλά έβλεπα εμφανώς οτι είμασταν και πιο ελεύθεροι. Μακρυά από εμάς κάμερες, άθρωποι της ασφάλειας αρματωμένοι σαν αστακοί και πολίτες τρομοκρατημένοι από την δήθεν έξαρση της εγκληματικότητας.

Για όσους από εσάς παραξενευτήκατε με την λέξη "δήθεν" εξηγούμαι! Είναι δήθεν μια έξαρση που παρουσιάζεται αίφνις, από τον Δεκέμβριο και μετά. Είναι στημένη μια εγκληματικότητα που αγριεύει μετά από μια πράξη αγανάκτησης μέρους των ελλήνων πολιτών. Θυμηθείτε πώς ο έλληνας σήκωνε κριτικά το φρύδι απέναντι στους "αγαθούς" αμερικανούς, που κατάπιναν αμάσητο το παραμύθι της καταπολέμησης της τρομοκρατιας, του "δικαίου" πολέμου ενάντια στο κακό!!! Τραγική ειρωνεία, έφταναν δύο wannabe τρομοκρατικές οργανώσεις, 2-3 εξομοιώσεις τρομοκρατικών επιθέσεων (που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα - ενώ εύκολα θα μπορούσαν) για να γίνουμε ένα με ότι τόσο καιρό χλευάζαμε. Οι κουκουλοφόροι που αποτελούν μερος (παθογένεια αν το θέλετε, διοτι κατά τη γνώμη μου είναι απλά μηχανισμός εκφοβισμου) της ελληνικής πραγματικότητας επί σειρά δεκαετιών, ξαφνικά έγιναν αβάσταχτη απειλή. Άμοιρε κ. Γιάννη Πανούση σε έκαναν κι εσένα εργαλείο τους, με στόχο την εξάπλωση της πανούκλας του φόβου (εννοώ φυσικά το γεγονός του ξυλοδαρμού του κι οχι τις απόψεις του). Είχα την ευτυχία να μαθητεύσω δίπλα στον καθηγητή εγκληματολογίας και αν από επιπολαιότητα μου δεν έμαθα τίποτα άλλο, θυμάμαι χαρακτηριστικά την επιμονή του στην εγκατάλειψη της τρομολαγνείας. Στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας με τρόπο απολύτως φυσικό, που τα αίτια του δεν βρίσκονται σε DNA, φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και δεισιδαιμονίες αλλα στην ίδια την κοινωνία. *

Ας έλθουμε λοιπόν στην κοινωνία και να δούμε τι κάνει αυτή για να μην έχει αυτή την "τερατώδη" έξαρση της εγκληματικότητας. Έχει μάθει να κολυμπά μέσα στη λάσπη της ραδιουργίας, του "εαυτουλισμού" και της απάθειας. Επιλέγουμε κυβερνήσεις με αποδεδειγμένη την αυξημένη ικανότητα τους στην απάτη, την κλοπή και την παραπλάνηση. Όμως αυτοί κι εμείς μαζί τους, δεν αποτελούμε χείριστο είδος κουκουλοφόρων; δεν είναι εγκληματίες; και για να δικαστούν, δεν πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα; Μην βιαστείτε να με αποκαλέσετε απλά τετριμμενο και προβλέψιμο...κοιταχτείτε στον καθρέφτη και αν αντέξετε να πείτε ότι εσείς δεν είστε μικροί κουκουλοφόροι (που θα έκαναν τα πάντα για μια θεσούλα στο δημόσιο, που ζητάνε πιο πολλά από τις δημόσιες υπηρεσίες και στη δουλειά τους είναι ανάγωγοι, που θα ψήφιζαν τον κάθε μ@@@@α για να μπει το παιδί τους στο δημόσιο, που δεν φοράνε ζώνη γτ είναι έξυπνοι και έχουν μπάτσο φίλο να τη σβήσουν, που κάθονται στον καναπέ τους και κρίνουν οοοοοοολο τον κόσμο ότι είναι ανίκανος τρώγοντας πίτσα και πιτόγυρα και άλλα πολλά) μπράβο σας!!! Και στο τέλος τέλος, η απάντηση στη βία με εξάπλωση επίδοξων εκπροσώπων κρατικής βίας δεν πρόκειται να δώσει αποτελέσματα. Λυπάμαι γιατι μια Αθήνα χαρούμενη, ηλιόλουστη, κεφάτη, είναι σήμερα αστυνομοκρατούμενη, φοβισμένη, ρατσιστική και μαύρη!

ΛΥΠΑΜΑΙ


*ελπίζω κε Πανούση να μην διαστρεβλώνω πολύ τα λεγόμενα σας και να μην σας φέρνω σε δύσκολη θέση...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στείλε ό, τι σκέφτεσαι...

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *