To παιχνίδι είναι στημένο και στα μέτρα τους....
Διάβασα με μια γρήγορη ματιά τις δηλώσεις του Hollande για το 2014 και τα μέτρα που προτίθεται να πάρει για τη χώρα του. Εν αρχή ήν οι επιχειρήσεις! Και στο μάτι και εκεί η ακριβή εργασία. Ναι, σε σχέση με την Ελλάδα μιλάμε για τεράστιες διαφορές. Αλλά από πότε έγινε εκείνος που παράγει με την εργασία του, το μοναδικό πρόβλημα της παραγωγής; Με λίγα λόγια, ήταν σαν να είχε καταληφθεί από το δαίμονα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και να ανακοίνωνε "μαύρες μέρες" για τη Γαλλία. Μια χώρα που αποτελεί πρότυπο στην κοινωνική ευαισθησία, τις ανθρωποκεντρικές - και δαιδαλώδεις και δυσκίνητες οκ - υπηρεσίες για τον πολίτη της.
Και είναι να απορεί κανείς; Αφού οι βασικοί σου στόχοι είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι με τον προκάτοχό σου τον πολυμήχανο Nicolas, γιατί ανέλαβες την εξουσία; Ποιος ο λόγος να γίνει τόσος ντόρος και κακό γύρω από την αλλαγή στην εξουσία μετά από 18 χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης; Είσαι σίγουρος πως κατάλαβες τον λόγο για τον οποίο εκλέχτηκες; Και κυρίως. Αντιλαμβάνεσαι πως με όσα λες και κυρίως όσα κάνεις βάζεις τις στέρεες βάσεις για την πρώτη γυναίκα πρόεδρο στη Γαλλία. Ναι, ναι την εθνικίστρια Λε πεν εννοώ. Καλά δεν θα μου απαντήσει, αλλά το κάνω λίγο πιο ζωντανό, δραματικό (μπορώ να τα πω και στα γαλλικά, αλλά πάλι δεν θα απαντήσει, οπότε το άχτι και το μέσα μου βγάζω καλύτερα ελληνικά)
Για να ξεμπερδεύουμε λίγο με ένα παραμύθι που έχει βαλθεί να εντυπωθεί στο μυαλό μας σαν η απόλυτη πραγματικότητα. Δεν ισχύει πως σε εξαιρετικές καταστάσεις, παίρνεις και ιδιαίτερες αποφάσεις. Αν ο στόχος είναι ο βοράς, τότε δεν θα πας προς το Νότο με την ευχή να γυρίσεις όλη τη γη και τελικά να βρεθείς εκεί που ήθελες. Όλα λοιπόν είναι θέμα οπτικής. Αν σε ενδιαφέρει περισσότερο να ευημερήσουν οι επιχειρήσεις από τους ανθρώπους, έχει καλώς. Αν ο μόνος ρόλος που αναγνωρίζεις στο κράτος είναι εκείνος του λογιστάκου που κρατάει βιβλία εσόδων-εξόδων, τότε μια χαρά! Σε περίπτωση που αναγνωρίζεις στην κοινωνία πρωταρχικό ρόλο σε οικονομικοτεχνικά μεγέθη και δευτερευόντως σε κοινωνικοπολιτικά, τότε με γεια σου με χαρά σου. Άσε όμως το επίθετο σοσιαλιστής και υιοθέτησε κάποιο άλλο. Ας πούμε αυτό του μετριοπαθή φιλελεύθερου. Του μετανιωμένου μικροκαπιταλιστή. Διάλεξε ένα και αντικατάστησε και το γαριφαλάκι που τόσο έχετε ταλαιπωρήσει σε εκείνο το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας, με κανένα δολάριο.
Η κουβέντα είναι πιο απλή από όσο θέλουν, θέλουμε, νομίζουμε και πιστεύουμε πως μπορεί να είναι. Υπάρχουν μια σειρά από πολιτικές θεωρίες. Μέσα σε αυτές λοιπόν θα κινηθείς και αναγκαστικά θα διαλέξεις. Όχι μόνο ο Francois... κι εσύ! Ναι,ναι εσύ που προβληματίζεσαι και δεν σου κάθεται καλά το ένα, σου φαίνεται περίεργο το άλλο και στο τέλος δεν διαλέγεις τίποτα με την ευκολία πως δεν φταις εσύ. Η φαντασία σου όμως τα φταίει. Που σαν φαντασμένος πίστεψες πως είσαι πρίγκηπας να σε υπηρετούν. Αμ δε, όσο κάθεσαι νωχελικά στο καναπεδάκι σου, υπηρέτης είσαι κάποιων ανθρώπων που το είδαν το όραμα, το σχεδιάσαν και το εφαρμόζουν. Όχι για σένα. Ούτε για τη φουκαριάρα τη μάνα τους. Για την τσέπη, την συνεχόμενη κερδοφορία και τα χρήματα. Να βγάλουν μέχρι να μην μπορούν άλλο, να σκάσουν στα λεφτά.
Οπότε ανακεφαλαίωση. Πιστεύεις πως η άνοδος του χρηματιστηρίου επηρεάζει με οιονδήποτε τρόπο τη ζωή σου (απευθύνομαι σε κάποιον απλό εργαζόμενο κατά κανόνα); Θεωρείς πως όντως το κράτος είναι μεγάλο και φύση αδύνατο να βάλει τάξη, σαν αυτό να αποτελεί μέρος της νομοτέλειας του κόσμου; Νιώθεις σιγουριά πως η ιδιωτική πρωτοβουλία θα κάνει θαύματα στα νοσοκομεία και εσύ θα απολαμβάνεις της υπηρεσίες της; Τότε, καλά τα είπε ο Hollande, καλά τα λέει και ο δικός μας ο πρωθυπουργός και δεν έχεις παρά να βγάλεις το σκασμό και να κάνεις υπομονή. Δεν έχει μα... αν είσαι θιασώτης του φιλελεύθερου κράτους, τότε σφίξε τα δόντια και περίμενε να ανθίσουν οι επιχειρήσεις, να κάνεις και εσύ ότι μπορείς για να αναρριχηθείς μέσα σε αυτές και να ζήσεις την γιάπικη ζωή που πάντα ονειρευόσουν. Αν προλάβεις, αν μπορέσεις, αν τύχει...
Σε αντίθετη περίπτωση δεν υπάρχουν μέσες λύσεις και προσωρινές αποφάσεις. Ο ένας στόχος είναι δυνατή οικονομία, επιχειρήσεις, πολλά χρήματα και χρηματιστήριο στα κόκκινα (ή καλύτερα στα πράσινα σαν το χρώμα του δολαρίου). Ο άλλος είναι αλληλεγγύη, κοινωνική ισότητα και συνεργασία. Κοινωνία που συμμετέχει, που βρίσκεται παρούσα παντού. Εργασία που προστατεύεται από την κοινωνία και το κράτος και δεν είναι διαπραγματεύσιμη με κανέναν ξεχωριστά ή ατομικά. Δουλειά που αποτελεί το μέσο για μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά όχι σκοπό της ζωής.
Και τα δύο δεν παίζουν. Θα πρέπει να διαλέξεις. Τικ, τοκ ο χρόνος μετρά. Εσύ τι λες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου