Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Ήρθε η ώρα να χορέψουμε στη βροχή...


Αυτή η βροχή, σαν να περίμενε να μας ξεπλύνει... και τελικά ξέσπασε! Σαν ένα κλάμα, ένα παράπονο που εκεί που κανείς δεν το περίμενε ξέσπασε σε λυγμούς. Ωραία δεν είναι; Όταν κάθεσαι μέσα σου δημιουργεί μια ηρεμία, μια γαλήνη και όταν βρίσκεσαι κάπου που θα πρέπει να την γευτείς, σε αναζωογονεί, ανοίγει τα μάτια διάπλατα, εντείνει τις αισθήσεις.



Λες κάποια στιγμή αυτή η μουντάδα και η καταχνιά που συσσωρεύτηκε πάνω από τα κεφάλια μας, που έπνιξε το μοναδικό πράγμα για το οποίο είμαστε περήφανοι σαν λαός - τον ήλιο - να σκάσει και να ξεσπάσει. Να γίνει βροχή; Να ξεπλύνει, να καθαρίσει να ξετρυπώσει όλες τις βρομιές και τελικά να αφήσει το τοπίο καθαρό και γυαλισμένο; Έχεις προσέξει ποτέ την ατμόσφαιρα ύστερα από μια μεγάλη νεροποντή; Μοιάζει με σερβάν σε σπίτι παστρικιάς κι εμμονικής νοικοκυράς.

Α, δεν στο πα... τόση συσσωρευμένη ενέργεια θα φέρει και ζημιές. Κάποιοι θα πνιγούν, άλλοι θα καταστραφούν κι άλλοι θα βγουν σαν τα χαμένα πράγματα που σφήνωσαν στο υπόγειο στην επιφάνεια. Λέω λοιπόν, μιας και είμαστε ήδη δηλαδή κατά μία έννοια, να βραχούμε, να γίνουμε σούπα και να ανακατέψουμε ξανά το ζουμί μας. Στον πάτο δεν έχει σκατά. Έχει ζουμί κι ουσία! Και με μια σήτα μαζεύουμε τον αφρό, τους φελλούς και τα σκουπιδάκια από την επιφάνεια! Ε; Τι λές;

Εγώ είμαι πρόθυμος να χορέψω στη βροχή. Sing it with me please!!




 Singin' in the Rain, 1952

Gene Kelly και Debbie Reynolds
Σκηνοθεσία Stanley Donen

Υ.Γ.: Κάποια στιγμή πρέπει να τη δω και ολόκληρη αυτή την ταινία!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στείλε ό, τι σκέφτεσαι...

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *