Διορθώστε με αν το χρεώνω μόνο στον τωρινό πρωθυπουργό (τον προηγούμενο τον έχω ικανό να κάθησε σπίτι για να παίξει Medal of Honour εις μνήμην του Πολυτεχνείου) αλλά έχω μια αίσθηση ότι παραπήγε νωρίς στο Πολυτεχνείο. Σήμερα κ. Γιώργο έχουμε 16 και η επέτειος είναι στις 17 Νοεμβρίου.
Καλά δεν αναρρωτιέμαι γιατί, απλά παίζω κι εγώ τον χαζό, όπως πιθανότατα, αν και με πολύ μεγάλη επιτυχία τον παριστάνετε κι εσείς. Αλλά βέβαια...
"ποιός ο λόγος να διακινδυνεύσω να κατέβω στην μεγάλη πορεία. Μπορεί να γίνουν φασαρίες. Κι εκείνος ο Χρυσοχοϊδης πολλά μας τα έκανε με τους τρομοκράτες και δεν είμαστε τώρα για ηρωισμούς." σκέφτήκατε. Επιπλέον, το ότι η ιστορική διαδρομή της πορείας καταλήγει στην Αμερικάνικη πρεσβεία είναι επίσης ένα θέμα! Τι θα πείτε μετά στους φίλους μας τους Αμερικάνους.
Δυστυχώς κύριε Παπανδρέου, το πνεύμα του Πολυτεχνείου πνεύμα θα μείνει και θα μας στοιχείωσει, αφού μία που πήρε ζωή και μία που το σκοτώσαμε. Μήπως άλλαξαν και πολλά; Οι φοιτητές είναι και σήμερα του πεταματού για να μην χρησιμοποιήσω πιο βαριά έκφραση. Η εξουσία είναι συγκεντρωμένη, αλλά ευτυχώς μεταμφιεσμένη δημοκρατικά, σε λίγους και συγκεκριμένους. Και μάλιστα συγκεντρωμένη γύρω από αυτούς στους οποίους τριβόταν και πριν την Χούντα. (Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απαράμιλλη τοποθέτηση του Πατακού, ότι αυτοί που εξορίζονταν επί δικτατορίας δεν ήταν επιλογή των Συνταγματαρχών. Προ-υπήρχαν στους φακέλους της αστυνομίας καθ'όλη την διάρκεια της Βασιλευούσης Δημοκρατίας της Ελλάδας).
Μήπως ο αείμνηστος συνονόματος παππούς σας δεν είχε αγάπη για τις Μεγάλες Δυνάμεις που μιλούσαν την αγγλική; Απλά τότε ήταν στην μόδα το νησί της Μ. Βρετανίας. Γι'αυτό και τους έβαλε μέσα να κάνουν κουμάντο, μην και τα καταφέρουν οι κομμουνιστές(οι οποίοι δικαίως επιθυμούσαν να καθορίσουν τα πράγματα στην Ελλάδα που αυτοί απελευθέρωσαν). Έτσι δεν κάνεις κι εσύ; Σε λίγες μέρες, με τεφτέρια αντί για όπλα αυτή τη φορά, οι Ευρωπαίοι εταίροι, θα μας κάνουν εταίρα και δεν θα μας ζητήσουν τα όπλα, αλλά τα ρούχα. Θα μας ξεβρακώσουν!! Και θα έρθει μια μέρα και θα μιλάμε για τον γερο εγγονό του γέρου της δημοκρατίας. Ο πρώτος την έβαψε τολμηρα χρώματα - κόκκινο για το αίμα των συμπατριωτών του που πήρε στο λαιμό του και μπλέ για να ταιρίαζει με τα χρώματα της Αγγλίας που ο ίδιος έχρισε γενικό κουμανταδόρο. Ο δεύτερος, σκέφτομαι πολύ σοβαρα να σας αποκαλώ Γεώργιος ο Β', θα την βάψει πράσινη. Πιθανότατα από τον εμετό...
Αλλά μήπως κι ο αείμνηστος θείος του μέχρι πρότινος καταλληλότερου και προσφάτως αχρηστότερου, δεν έδωσε τα πάντα για την δημοκρατία; Σου λέει μέχρι και τα δένδρα εψήφισαν(κλισέ και τετριμένο; Μπορεί αλλά ας το θυμόμαστε όταν τον λέμε εθνάρχη. Τύφλα να έχουν οι προδότες δηλαδή!). Το μπάμ της ανοικοδόμησης της Αθήνας, που την άφησε παράλυτη μέχρι και σήμερα και μάλιστα του χρεώνεται και ως επιτυχία, δεν θα το σχολιάσω. Τέλος για την Ντορούλα δεν θα πω πολλά για τον μπαμπά της...άλλωστε πολύ φοβάμαι ότι θα αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα της "κληρονομικής" διαδοχής στα κόμματα και την εξουσία.
Ο μεγάλος ηγέτης κε. Πρωθυπουργέ δεν τρέμει να κατέβει στην πορεία με τους συμπολίτες του. Τώρα που έχει την εξουσία, όχι πριν από 20 χρόνια που το έπαιζε επαναστατημένο παιδί του μπαμπά του. Θυμάσαι; τότε που ήσουν στο πανεπιστήμιο με τον Αντωνάκη(Σαμαρά) και τα πηγαίνατε περίφημα. Ποιος να το έλεγε πως θα συναντίοσασταν με αυτόν τον τρόπο. Αναρωτιέμαι γιατί χλευάζατε κάποτε το ένα και μοναδικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν γραφικό δεν λέω, ήταν απολυταρχικό σύμφωνοι. Όμως η ζωή δείχνει οτι εσείς είστε πιο ένα και ομοούσιον από οποιοδήποτε άλλο. Πανελλήνιο Σοσιασιαλιστικό Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Καλό φαγοπότι!!! Κι αν ξυπνήσουμε ποτέ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου