Θέμα δίχως θέμα! Ή ο τζόγος του έρωτα...

Εδώ μέσα πριν από δύο χρόνια πόνταρα με όλο μου το είναι στην αγάπη! Χεχε... Πόσο αστείο να τζογάρεις στον έρωτα; Είναι όπως όταν παίζεις τζόκερ... Κι αν σου κάτσει; Αν όμως ήσουν μαθηματικός, θα προσπερνούσες κάθε ουτοπία και θα το ήξερες. Οι πιθανότητες αγαπητέ! Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου. Έχεις 1 στα πόσες χιλιάδες δισεκατομμύρια. Υπάρχει περίπτωση αυτή να είναι και η εξίσωση για την ευτυχία;



Κι αν ναι, σε τι μπορεί να ελπίζει κανείς; Πώς απλά δεν θα είναι δυστυχισμένος; Πως θα προσπαθεί να συμβιβάζει το τίποτα και να το αναγάγει σε κάτι, γιατί αλλιώς δεν θα μπορεί να προχωρήσει; Ο τζόγος όμως όπως και ο έρωτας έχουν ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι. Που αν το πάρεις, ίσως δύσκολα μπορεί κάποιος να σε βγάλει από την χρονοδύνη. Δεν σταματάς να ελπίζεις και όσο χάνεις, τόσο πεισμώνεις. Όσο πεισμώνεις, τόσο περισσότερα ρίχνεις στο τραπέζι και όσο περισσότερα ρίχνεις στο τραπέζι, τόσο περισσότερα χάνεις. Κι όταν μείνεις ταπί; Όταν μείνεις ταπί, γδύνεσαι! Αφαιρείς από πάνω σου ό, τι πιο πολύτιμο έχεις για να ρεφάρεις. Δεν ξέρω πόσο μακριά μπορεί να σε πάει αυτό, όμως η συνέχεια προβλέπεται σε κάθε περίπτωση καταστροφική...

Ξέρω ότι είναι άδικο να συγκρίνω τον σιχαμερό τζόγο, που το μόνο που μπορεί να έχει κοινό με τον έρωτα είναι το πάθος, με τον έρωτα! Είναι τουλάχιστον βλάσφημο να πετάω τόσες χιλιετίες ερωτικών ιστοριών στα σκουπίδια. Όμως, αν διαβάσει κανείς ή αν βάλει τυχαία μερικά λαϊκά τραγούδια (όπου λαϊκά βλέπε δημοφιλή με λαϊκό υπόβαθρο) τότε θα δει πως ίσως έχω δίκιο. Συνήθως το δυνατό συναίσθημα, εκείνο που συγκεντρώνει τα βλέμματα είναι αυτό του πόνου. Του αβάσταχτου πόνου για κάτι που τελείωσε, που έληξε άδοξα που άφησε έναν, δύο ή και περισσότερους κομμάτια. Πάντως αν φτάσεις να ακούς όλα τα τραγούδια του κόσμου και αισθάνεσαι πως όλα έχουν κάτι να σου πουν - σε εσένα προσωπικά - τότε έφτασες στα όρια.

Και που καταλήγουμε... πουθενά. Προσπαθώ να γράψω τι μου συμβαίνει, μπας και στο κείμενο ξεπηδήσει η λύση. Είναι ο δικός μου τρόπος να βρίσκω άκρη. Πίσω από ένα πληκτρολόγιο και γράφοντας - όσο μπορώ - καλοφτιαγμένες προτάσεις. Φευ... που θα λεγαν και οι αρχαίοι. Λύση δεν υπάρχει...